Het verhaal van Luuk Jansen, ambulant verpleegkundige
“Dat ik bij mensen thuis kom, maakt het heel afwisselend”
Als ambulant verpleegkundige in het mobiel behandelteam (MBT) voelt Luuk Jansen zich als een vis in het water. Vooral de autonomie in zijn werk en het feit dat hij niet alleen maar op kantoor zit, bevallen hem. Evenals de sfeer bij GGZ Delfland. “Het is hier niet zo massaal. Als ik personeelszaken bel, weten ze wie ik ben.”
Tien jaar lang werkte Luuk als verpleegkundige in een van de klinieken van GGZ Delfland. Op een gegeven moment zocht hij meer uitdaging in zijn werk. Die vond hij twee jaar geleden, toen hij overstapte naar het mobiel behandelteam (MBT). “In de kliniek ben je vooral bezig met crisisbeheersing, het stabiliseren van cliënten. Dat is heel belangrijk en mooi werk, maar wat ik nu doe is breder. Ik werk eigenlijk in de fase voor en na een opname: ik probeer met cliënten een eventuele crisis te voorkomen, of ik help hen juist na een opname hun leven weer op te pakken. Mijn cliënten hebben vaak verschillende problemen tegelijk, bijvoorbeeld op het gebied van huisvesting of financiën, in combinatie met psychiatrische problemen zoals stemmings- of angststoornissen. Door die combinatie zijn ze meer crisisgevoelig.”
Oefenen met openbaar vervoer
Als ambulant verpleegkundige komt Luuk bij cliënten thuis, of ontvangt hij hen op zijn kantoor. Die afwisseling vindt hij prettig. “Ik probeer vaak maximaal de helft van de keren een huisbezoek te doen, en de andere helft de cliënt naar mijn kantoor toe te laten komen. Want ze moeten uiteindelijk weer terugkeren in de maatschappij; zelf ergens naartoe gaan hoort daar ook bij. Anders creëer je een afhankelijkheidsrelatie. Ik ga ook wel eens, bij wijze van exposure, met iemand mee boodschappen doen, of oefenen met het openbaar vervoer.” Naast contact met zijn cliënten overlegt Luuk veel met Jeugdzorg, Doel Delfland, sociale teams van de gemeente en de politie. “Het gros van mijn werk bestaat uit bepalen hoe het met iemand gaat, wat diegene nodig heeft. Daar zijn soms andere organisaties bij nodig.”
Er gewoon zijn
Naast het MBT heeft GGZ Delfland ook het team FACT. Dat begeleidt cliënten met psychotische stoornissen, zoals schizofrenie. Het team van Luuk is er voor cliënten met andere psychiatrische stoornissen: depressiviteit, suïcidaliteit, bipolaire stoornissen, autisme en verslaving in combinatie met stemmingsproblematiek. Luuk: “Ik ben vaak voor langere tijd betrokken bij iemands leven: soms een halfjaar, soms langdurig, tot het moment dat iemand overgaat naar de ouderenzorg. Daardoor bouw ik echt een vertrouwensband op met mijn cliënten. Ik ben bijvoorbeeld vaak betrokken op spannende momenten. Zo vroeg een cliënt me laatst of ik mee wilde gaan naar het ziekenhuis voor een neurologisch onderzoek. Het is een fijn idee dat ik dan van waarde kan zijn, gewoon door er te zijn.”
Ik vind het fijn dat het hier niet zo massaal is. De meeste mensen, uit verschillende lagen van de organisatie, ken ik van gezicht.
Luuk Jansen
Persoonlijk opleidingsbudget
Luuk heeft naar eigen zeggen “alle opleidingen gedaan die ik kon doen via GGZ Delfland”. Dat betekende eerst mbo-v, vervolgens hbo-v en nu is hij bezig met de opleiding SPV: sociaal psychiatrisch verpleegkundige. “Medestudenten vertelden dat ze wel twee jaar hebben moeten wachten op budget voor hun opleiding. Bij mij was het geen probleem.” Medewerkers van GGZ Delfland krijgen ook een persoonlijk opleidingsbudget, om bijvoorbeeld scholingsdagen te bezoeken. “Ik ga binnenkort naar een scholingsdag over euthanasie”, vertelt Luuk. “Ook ga ik de ACT-cursus doen - Acceptance and Commitment Therapy – en er werd in ons team gevraagd wie de cursus over bipolaire stoornissen wil volgen. Je kunt je hier continu blijven ontwikkelen.”
Aanspreekpunt voor de politie
Luuk begon zijn ‘studiecarrière’ ooit met de opleiding tot politieagent. Op zijn initiatief zet hij die ervaring nu in bij GGZ Delfland. “We hebben regelmatig casussen waarbij de politie betrokken is, zoals overlast of suïcide. Dan is het handig om korte lijnen te hebben met de wijkagent – al mogen we vanwege privacywetgeving niet zomaar alle informatie delen. Maar soms is het handig om samen naar een cliënt toe te gaan. Of de politie wil eerst met ons overleggen voordat ze ergens op afgaan. Gezien mijn opleidingsachtergrond ben ik vanuit mijn team het aanspreekpunt voor de politie in Delft.” Luuk heeft er geen spijt van dat hij geen politieagent is geworden. Hij voelt zich enorm thuis bij GGZ Delfland; vooral het kleinschalige spreekt hem aan. “Ik vind het fijn dat het hier niet zo massaal is. De meeste mensen, uit verschillende lagen van de organisatie, ken ik van gezicht. Dat maakt het een open, relaxte omgeving. Er is aandacht voor jou als persoon. Als ik personeelszaken bel, weten ze wie ik ben.”
